Tenk å vera sikker
eit ørlite sekund,
tenk å heva røysta,
berre for ei stund.

Tenk å spikra sanning fast
på allmenn meiningsvegg,
tenk å senda tvilen bort
som ein skarve, liten klegg,

Nei, tvilen vil ‘kje bøya seg
det minste, vesle grann,
han borar fritt og freidig,
syg mergen or ein mann.

Han smyg seg inn i tankane,
veit godt kvar han skal slå,
sikker på å sigra,
slik brukar det å gå.

Best å taka tvilen med,
gjer kvardagen so trygg,
då kan ein gjerne attra seg
og liggja stilt på rygg.