Stikkordarkiv: politikk

Berre ein spade

Inst på låven
står han,
spaden,
reiskap til å grava og moka med,
samansett av eit blad og eit skaft,
– seier ordboka.

Med omfattande graverøynsle
står han der,
spaden,
hugsar mang ei stund
der han grov i aur og
sand,
stundom i jord og
skit,
hugsar når
gravaren stødde seg,
trøytt og lei,
hugsar når
gravaren slengde han i frå seg,
fresande illsint.

Utan å ana det,
står han der,
spaden,
som sentrum
i politiske ordskifte,
som vitnemål om faktum og
sanning,
ja, til og med
som gudsens sanning,
om slikt finst.

Eit enkelt blad med skaft på,
berre ein spade.

Share

Imot-livet

Endeleg byrjar det å demra for ein aldrande fjorda-kar. For å koma meg vidare her i livet må eg finna noko å vera imot. Det hjelper ikkje med berre ei sak; det må vera mange. Det nylege valresultatet styrkjer meg i trua på at dei som finn seg noko i samfunnet som dei er sterke motstandarar av, dei vert lagde merke til og kan gjera det godt både i politikk og elles i samfunnet. Då står dei som lysande pålar og viser veg i motstandslandskapet.

Eg bør vera mot ulv, mot kommunereform, ja, i grunnen alle former for reform eller endring. Endring er ein uting i seg sjølv, spesielt dersom me luktar at endringa kan føra til at andre får det like godt som me sjølve har det. Då er det betre at ingenting skjer.

Eg bør vera mot skattar og avgifter, bompengar, for ikkje å snakka om innvandrarar. Kanskje bør eg vera imot skattelette òg, i det minste for å skapa indre balanse. Kan eg kombinera det med å vera mot EU, EØS og Europarådets konvensjonar, sikrar eg meg mange nye vener for livet. Det gjeld å vera seg sjølv nok; det gjer alle andre, og på den måten kan me halda kvarandre i sjakk, på ein måte. Det viktige er likevel at dei som ikkje er imot det same som meg, dei må tapa. Då vert samfunnet oversiktleg og godt.

Eg, og mange med meg, fekk ein skeiv start på livet. Me fekk innprenta at me skulle vega ulike omsyn mot kvarandre, sjå ulike nyansar i ulike saker. Etter kvart har eg måtta ta inn over meg at no er det uår for slike som vil sjå fleire sider av ei sak. Dei gjer livet for komplisert. Livet skal vera svart eller kvitt. Grånyansar er ein uting. Dei er so vanskelege å få auga på. Nei, den sikraste måten å få klårsyn på er å sjå alt i svart og kvitt. Då er kontrastane tydelege, og grensene for rett og gale er sylskarpe.

No ventar eg berre på at nokon kan tilby meg eit kurs eller ein personleg trenar som kan hjelpa meg å verta kvitt grånyansesynet på livet. Eg forstår meir og meir at lukka i livet er å finna nok saker å vera imot. Målet må vera at eg kvar månad finn ei ny sak som eg kan vera imot. Etter eitt år vil eg ha 12 saker som eg med jamne mellomrom kan velsigna med sinne, frustrasjon og andre kjensler som kan gje kvardagane meining. Kanskje skal eg byrja med ulv og innvandrarar. Då har eg gjort imot-jobben for to månader framover. Det må då vera ein pangstart på imot-livet mitt.

Share