Stille stunder i november
kan vera sjelelaug,
lauvtomme tre kan skimtast
i eit grått skoddelandskap,
står som beinrangel,
solide
utan fjas,
inne høyrest berre svak sus
av eit balansert ventilasjonsanlegg,
romma er døkke
utan ljos,
tankane flyg på
villstyr,
tenkjer på ei telefonsamtale,
det som skulle ha vore gjort,
men som er utsett til i morgon,
medvitet syp inn den totale stilla,
grå, grå, grå
og frigjerande.
Stikkordarkiv: fjas
Fjas
Legg igjen en kommentar
Det er mykje eg ikkje likar og
set pris på,
eg kallar det fjas,
men mitt fjas er truleg ikkje
likt ditt fjas,
kanskje er mitt fjas
til og med
noko du likar og
set pris på,
slik fjasar me rundt
i ulike
fjaslandskap,
fjas kan ikkje plukkast
som eple om hausten,
fjas skaper me inne i oss,
kvar dag, heile tida,
heilt fjasfritt vil me heller
ikkje ha det,
fjaset trengst for
å kunna sola seg i
eigen klokskap.
Det burde lagast ein
eigen fjasdag.