Stikkordarkiv: fjesboka

Fjesboka

«Facebook» burde eg sjølvsagt ha sett som tittel. Men eg har brukt Fjesboka om dette publiseringsfenomenet i mange år, og når lesarane forstår kva eg meiner, ser eg ikkje nokon grunn til å bruka det engelske namnet. I mange år var eg skeptisk til denne måten å kommunisera med omverda på. Det gjekk difor ei tid før eg hengde meg på. Tvisynet på Fjesboka har eg enno; likevel med større innslag av positiv vurdering enn då eg snubla meg inn i dette digitale fellesskapet.

Eg såg tidleg at Fjesboka er ein svært effektiv marknadsføringskanal, ikkje minst for interessegrupper. Medlemene får melding når det skjer noko nytt, og so kan ein raskt sjå gjennom og oppdatera seg. Systemet med å «lika» eller med andre symbol markera kva ein meiner om det sin ser og les, er fiffig og effektivt. Sjølv ein sindig fjordakar kan setja pris på at nokon likar det ein målber på Fjesboka. Ein må berre nett innom for å sjekka litt. Og dermed oppfører me oss slik fjesbokfolka vil.

Det er ein klår føremon å bruka foto eller andre illustrasjonar for å vekkja merksemd. Rein tekst har mindre sjanse til å nå gjennom. Det speglar berre tida vår, der visuelle inntrykk har sterkare gjennomslagskraft enn berre tekst. For ei skrivande sjel er det eit kaldt faktum. Ein kan likevel gle seg over alle dei som er dyktige til å bruka foto- og video-mediet på Fjesboka.

Skikkeleg tidstjuv kan Fjesboka vera. Tidleg må ein læra seg å velja ut det ein vil fylgja med på. Utgangspunktet er at det er uråd å fylgja med på alt som melder seg. Det er er heilt greitt å vita at det er tilfeldig kva ein får med seg. Som elles i livet gjeld det å vera på rett stad til rett tid. Ingen har vorte lukkelegare av å trega på alt ein kunne ha opplevt, dersom ein berre hadde vore til stades.

Share

Ein heilt vanleg kvardag

Ein klaskande lyd utanfor inngangsdøra fortel at naboen har henta avisene i dag òg. Han delar morgon-energien med meg. Avisene fortel om nytt frå i går, medan dei nyaste nyhenda strøymer ut av radioen. Kaffitraktaren snøftar fram lyden av frukost i kjømda. Telefonen tonar ut ei helsing frå nyvaken person på annan stad. Frå postkassen dett det ut ei og anna rekning saman med lokalaviser frå Hardanger. E-posten melder om gjeremål i vente, reisebillettar og kvitteringar. Ulike typar meldingar på telefonen må sjekkast og svarast på. Tekstar må skrivast. Fjesboka sladrar om åremålsdagar, flotte turar, imponerande landskap, forførande vakre solnedgangar og velsmakande måltid. I samfunnet utanfor ventar ærend, småsaker må ordnast, innhaldet i kjøleskåpet må supplerast, rekningar betalast. Næringsinntak ordnar seg innimellom. Ein kort runde med sentralstøvsugar gjev inntrykk av ordna tilhøve i heimen. Det same gjer lydane frå vaskemaskin og oppvaskmaskin.

I kveldinga vaknar den store skjermen i stova til live og sender Dagsrevyen ut i rommet i ein freistnad på å nå gjennom til eit halvsovande medvit. Dokumentarprogram på NRK2 skaper inntrykk av at ein held oppe ei viss interesse for alt som er skakt og rangt i samfunnet, i heile den store verda. Kan ikkje løysast her og no, i alle fall ikkje av meg åleine. Svevnen melder seg med aukande styrke. Ei varm og kjærleg telefonrøyst ynskjer god natt. Kropp og sjel krullar seg saman i nattemørkeret; lèt svalande svevn sveipa seg inn i voner om å oppleva ein ny, heilt vanleg kvardag.

Share