Månen kan skimtast
bak skyene,
anar den runde konturen,
ljosstrimer trivlar seg fram,
prøver å koma seg gjennom
dei gråmørke skyene,
ein liten kamp mellom
ljosstrimer og det døkke,
varer ei god stund,
men i kveld måtte ljoset
gje seg,
eit tungt skylag
breidde seg over det
rommet
der månen skulle ha
sendt strålar ned på
ei jord
som i desse dagane
kunne trenga nokre fleire
ljosstrimer.
Stikkordarkiv: ljoset
Vestavêr-skyer
Legg igjen en kommentar
Vestavêr-skyene har det annsamt
i dag,
hastar av garde over
åskanten;
somme låner ljos frå ei usynleg
sol,
andre er mørke og ber bod om
regn.
Vestavêr-skyene strenar mot ljoset
i aust,
har kvitta seg med væte
før dei trekte over
fjella.
Vestavêr-skyene ber med seg helsingar frå
heimtraktene,
der eg ein gong for lenge sidan
trødde inn i denne verda.
Vestavêr-skyene er litt mine
der dei dansar i lett skapnad
på veg austover for å gå i
oppløysing.