Dei flyt lett,
i hopetal,
dei store orda

på scena auser
ein figur ut
ordflaumar utan
stans,
kastar adjektiv ut i salen,
boltrar seg i superlativ,
vil ha oss til å tru
at det finst ikkje
maken,
korkje før eller seinare

utanfor vindauget
blømer syrinane,
om nokre dagar er blomane
visne.