Ein benk dukkar opp
langs vegen eg går på,
står der inviterande,
meir som ein gamal ven,
og nærast nøyer ein
vandrande skrott
å setja seg nedpå,
rart korleis tankane
smyg lettare rundt i hausen
når ein sit,
sitjande på ein benk
langs vegen
kan ein få
det for seg at
altor mange strenar i veg
utan å ta seg tid
til setja seg på
benker langs vegen,
som om tankar på ein benk
langs vegen
skulle vera fårlege.
Det er eit nedteljingsteikn
når ein bestemmer seg for å
avslutta eit abonnement;
der ein tidlegare saumfor
nye utgåver på jakt etter
nye tankar og idear,
nøyer ein seg no med å konstatera
at slike tankar også vart tenkte
for nokre tiår sidan,
tankar i ringdans
har sjeldan fått verda til
å gå framover;
tankar om det som ein gong var,
har heller ikkje mykje framtid
over seg,
før eller seinare
stoppar alle abonnement
av seg sjølve.
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.
