«NSA»! Eg sette meg opp i senga og såg dei tre bokstavane klart framfor meg. Det var midt på natta, ei tid då eg til vanleg søv og snorkar på normal vis. «NSA,» sa eg halvhøgt for meg sjølv, der eg sat i halvørska i senga. Kona mi trudde eg hadde funne på ein ny snorkelyd, og gav kontant melding om at eg måtte leggja meg over på sida slik at snorkinga slutta. Eg så gjorde, krølla meg i fosterstilling og tenkte stille med meg sjølv at no, endeleg, hadde eg funne svar på mysteriet.
Det heile starta etter at eg for kort tid sidan laga meg ein liten blogg, der eg kvar fredag legg ut små kvardagsytringar. Eg prøver å vera halvveges anonym og bruker det andre førenamnet mitt, Jakob. Etter ei tid fann eg ut at eg kan fylgja med på kvar i verda dei sit, dei som les tekstane mine. Forvitneleg kor mange i den store verda som les nynorsk: m.a. i Indonesia, Ukraina, Spania, Tyskland, Sør-Korea. Og så i USA då, uventa mange i USA. Fyrst trudde eg det kunne vera slekta mi i USA som fylgde med på meg. Dei bruker sjølve Velure eller Velleu som etternamn. Men dei veit nok ikkje om meg og mine, sjølv om eg veit om dei. Eg har aldri kome så langt at eg har kontakta dei for å visa korleis det såg ut i Holo på Velure, der oldeforeldra mine sat som strandsitjarar utan jord, med 10 born. Eg tvilar òg på om etterkomarane i USA etter tre sysken av farsbesten min nokon gong har lært å forstå nynorsk, iblanda dialektuttrykk frå Sørfjorden. Nei, det må vera ei anna forklaring på kvifor så mange i USA tilsynelatande fylgjer bloggtekstane mine.
Svaret kom den natta, som ei openberring. Sjølvsagt er det NSA som fylgjer med, dei fylgjer med på alt, til og med ein uhøgtidleg blogg på nynorsk frå langtvekkistan. Eg prøvde å finna ut om eg hadde brukt ord og uttrykk som kunna medføra at eg kan vurderast som ein farleg terrorist. Ein veit aldri. Men så kom eg til å tenkja på at det ikkje er sikkert at nynorskkunnskapane i NSA er heilt på topp. Kan henda er kunnskapane på nivå med dei du kan finna hjå elevar i vidaregåande frå Oslo vest. Då kan det tenkjast at dei vert fovirra når dei les om «besten», eller «sysla», «trivla», «stavra» eller andre ord som dei ikkje forstår. Alt som ein ikkje forstår, er potensielt farleg, det lærte eg tidleg, og slik tenkjer dei sikkert i NSA òg. Difor kan det henda at med så mykje uforståeleg i tekstane mine står eg på lista over mistenkelege nynorskbrukarar. Og bruker dei Google Translate på tekstane mine, forstår eg godt at NSA er skræmde; det er eg òg.
Brått slår det meg at no er det heilt sikkert at NSA vil registrera meg. Eg har skrive NSA åtte gonger og terrorist to gonger. Det er sikkert meir enn nok til å koma på ei eller anna liste over mistenkelege personar. Dei som er rundt meg, trur ikkje på teorien min. Det må vera grenser for kor innbilsk ein kan verta, seier dei. Ingen ville koma på å listeføra enkle tekstar på nynorsk. Irriterande ofte viser det seg at dei rundt meg har rett. Likevel vil eg fylgja ekstra godt med på korleis denne teksten slår ut på lesestatistikken frå USA. Året 2014 kan verta meir spennande enn eg nokon gong kunne drøyma om, sjølv om eg eigenleg ikkje er nokon drøymar, trur eg.
